[Łk 1: 26-38]
W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei , zwanego Nazaret , do Dziewicy poślubionej mężowi , imieniem Józef , z rodu Dawida ; a Dziewicy było na imię Maryja . Anioł wszedł do Niej i rzekł : « Bądź pozdrowiona , pełna łaski , Pan z Tobą , [ błogosławiona jesteś między niewiastami ]». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała , co miałoby znaczyć to pozdrowienie . Lecz anioł rzekł do Niej : « Nie bój się , Maryjo , znalazłaś bowiem łaskę u Boga . Oto poczniesz i porodzisz Syna , któremu nadasz imię Jezus . Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego , a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca , Dawida . Będzie panował nad domem Jakuba na wieki , a Jego panowaniu nie będzie końca ». Na to Maryja rzekła do anioła : « Jakże się to stanie , skoro nie znam męża ?» Anioł Jej odpowiedział : « Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię . Dlatego też Święte , które się narodzi , będzie nazwane Synem Bożym . A oto również krewna Twoja , Elżbieta , poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta , która uchodzi za niepłodną . Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego ». Na to rzekła Maryja : « Oto Ja służebnica Pańska , niech Mi się stanie według twego słowa !» Wtedy odszedł od Niej anioł .