Niepokalana

PEŁNA ŁASKI

Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny
(łac. Immaculata Conceptio Beatæ Virginis Mariæ)
ogłoszono w Kościele katolickim w dniu 8 grudnia 1854 roku
przez papieża Piusa IX.

Fátima

Orędzie wciąż aktualne

Przesłanie fatimskie powinno być
tematem wiodącym dla Kościoła,
gdyż daje nie tylko nadzieję,
ale pewność zwycięstwa
Więcej

RÓŻANIEC

ZBROJA PRZECIW PIEKŁU

Bóg postanowił pozostawić światu dwa środki zaradcze przeciwko złu:
Różaniec i nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi

Lúcia dos Santos

Więcej

Niepokalana

Wszyscy potomkowie Adama i Ewy ponosili,  ponoszą i ponosić będą konsekwencję grzechu pierworodnego popełnionego przez pierwszych rodziców. Otrzymujemy ten grzech w spadku w chwili swojego poczęcia. Jako katolicy wierzymy, że odkupienie jest dla nas możliwe tylko poprzez udział w misterium paschalnym Chrystusa.

Według Katechizmu Kościoła Katolickiego (404, 281): Grzech (pierworodny - przypomnienie autora) będzie przekazywany całej ludzkości przez zrodzenie, to znaczy przez przekazywanie natury ludzkiej pozbawionej pierwotnej świętości i sprawiedliwości. Dlatego grzech pierworodny jest nazywany "grzechem" w sposób analogiczny; jest grzechem "zaciągniętym", a nie "popełnionym", jest stanem, a nie aktem.

Maryja od momentu swojego poczęcia została zachowana nie tylko od grzechu pierworodnego, ale od wszelkiego grzechu, którego mogłaby się dopuścić.

Image
Papież Pius IX

Dogmat
Twierdzenie teologiczne w formie dogmatu wiary o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny (łac. Immaculata Conceptio Beatæ Virginis Mariæ) zostało ogłoszone 8 grudnia 1854 roku przez papieża Piusa IX w bazylice św. Piotra w Rzymie w obecności 54 kardynałów i 140 arcybiskupów i biskupów. Dokument definiuje szczególny stan świętości będący przywilejem Maryi z Nazaretu.

Czytamy w nim m.in:

(...) ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmogącego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana jako nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną, i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć.

Tym samym kto by tej prawdzie zaprzeczał, sam wyłączyłby się ze społeczności Kościoła, stałby się odstępcą i winnym herezji.

W XIX w. odnotowano trzy interwencje Maryi dotyczące prawdy o Jej niepokalanym poczęciu. Jeszcze przed ogłoszeniem dogmatu w Paryżu przy ul. du Bac w 1830 r. św. Katarzyna Labouré doznała objawienia Maryi. Matka Boża nakazuje wówczas wybicie specjalnego medalika; awers ma przedstawiać wizerunek Maryi z wyciągniętymi ku ziemi ramionami (symbol spływających łask) i z wężem pod stopami oraz z napisem wokół: "O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy", rewers – krzyż, napis I. M. (Immaculata Maria – Niepokalana Maryja) i dwa serca: jedno z cierniami, drugie przebite mieczem.

Cztery lata po ogłoszeniu dogmatu Maryja potwierdziła jego zapisy podczas objawień w Lourdes przedstawiając się  Bernardecie Soubirous: "Jestem Niepokalane Poczęcie".

Natomiast 1 lipca 1877 r. podczas objawienia w Gietrzwałdzie do jednej z widzących - Justyny Szafryńskiej - powiedziała „Jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta”.

Image
Cudowny medalik
Image
Catherine Labouré
Image
Bernardette Soubirous

Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi Panny nie jest uznawany przez kościoły protestanckie, natomiast w Kościele prawosławnym prawda o niepokalanym poczęciu Maryi jest powszechnie wyznawana.

W kulturze zachodniej od XV w. Niepokalana przedstawiana była jako Niewiasta z Apokalipsy, "obleczona w słońce".

 Od XIX w. popularne są wizerunki Niepokalanej związane z objawieniami z Lourdes. Wiek później – z objawieniami w Fatimie oraz w Medjugorie.

Rys historyczny

W VII wieku w Kościele greckim, a w VIII w. w Kościele łacińskim ustanowiono święto Poczęcia Maryi.
W 1477 papież Sykstus IV ustanowił w Rzymie święto Poczęcia Niepokalanej. Od czasów Piusa V (+ 1572 r.) zaczęto obchodzić je w całym Kościele katolickim.
W 1546 Sobór Trydencki, wykładając naukę o powszechności grzechu pierworodnego, zastrzegł, że nie dotyczy on osoby Marii. Było to jednoznaczne opowiedzenie się po stronie przekonania o wyjęciu jej spod skutków grzechu pierwszych rodziców. Pius V, dominikanin, który wdrażał postanowienia Soboru, w bulli Super Speculum (1570), przypomniał postanowienia Sykstusa IV sprzed stu laty i również zakazał dyskusji, z wyjątkiem dyskusji akademickich.
W roku 1617 papież Paweł V zakazał wygłaszania publicznie opinii sprzecznych z wiarą w Niepokalane Poczęcie Maryi, a Grzegorz XV w 1622 r. rozszerzył ten zakaz również na pisma prywatne.
W 1708 r. papież Klemens XI ustanowił 8 grudnia święto Niepokalanego Poczęcia jako obowiązujące w całym Kościele.
W 1879 papież Leon XIII podniósł Święto Niepokalanego Poczęcia do rangi zdwojonego rytu pierwszej klasy (duplex primae classis) i rozciągnął na cały Kościół.

W tradycji wschodniej już w X w. przyjęto tylko jeden typ ikon przedstawiający spotkanie rodziców Maryi -  św. Joachima ze św. Anną - przy Złotej Bramie w Jerozolimie. W tym bowiem czasie, według teologów prawosławnych,  miał nastąpić moment poczęcia Maryi.

Image
Spotkanie Joachim i Anny przy Złotej Bramie - Giotto di Bondone